Ale film nie jest o tym, że czarni są fajni, a biali nie, a raczej o tym jak uprzedzenia rasowe wpływają na wymiar sprawiedliwości.

Ten film nie jest o tym, jak uprzedzenia wpływają na wymiar sprawiedliwości, tylko jest surrealistycznym obrazem bez związku z rzeczywistością. Równie dobrze można by nakręcić wzruszający film o tym, jak dojrzała kobieta zgwałciła dwóch 10-latków, a w mowie końcowej adwokat chcąc wzruszyć ławników powiedziałby, żeby sobie wyobrazili, że to nie kobieta zgwałciła, tylko mężczyzna.

Realia tamtych czasów były takie że czarni z powodu swojego koloru skóry naprawdę byli gorzej traktowani przez różne instytucje/społeczeństwo. Nie do końca wiem co chciałeś dowieźć przykładem z kobietą gwałcicielką, ale faktycznie w tego typu sprawach kobiety są sądzone dużo łagodniej.

To ja mam coś lepszego:
Jeff Doucet, nauczyciel karate, porwał 11-letniego syna Garyego Plauche, Jodyego. Wywiózł chłopca aż 3 tysiące kilometrów dalej ze swojego domu w Luizjanie Jody trafił do motelu w Kalifornii. Tam zaczęła się gehenna chłopca, która trwała przez rok. Pedofil wykorzystywał chłopca i manipulował jego młodym umysłem, aby uzależnić go od siebie emocjonalnie.
Gdy sprawa w końcu wyszła na jaw, a policja zatrzymała zbrodniarza, postanowiono, że będzie on sądzony w Luizjanie. W tym celu należało go przetransportować samolotem. Ojciec Jodyego został poinformowany przez znajomego dziennikarza o tym, gdzie i kiedy wyląduje jego samolot. Wówczas założył czapkę i ciemne okulary i stanął w korytarzu lotniska przy automatach telefonicznych. Gdy wiedział, że Jeff zbliża się już do niego, zadzwonił do przyjaciela i powiedział, co zaraz zrobi. "Nadchodzi, zaraz usłyszysz strzał".
Doucet zapadł w śpiączkę i zmarł od rany postrzałowej następnego dnia.
Gary Plauche spędził w więzieniu zaledwie jeden weekend. Sąd uznał, że nie chce go wysyłać za kraty, lecz musiał skazać go "na papierze" w związku z zabójstwem na oczach świadków. Gary otrzymał wyrok w zawieszeniu, kuratelę i prace społeczne. Uznano, że nie istnieje ryzyko, że mężczyzna popełni kolejne przestępstwo, a jego pobyt w więzieniu nie będzie korzystny dla nikogo.

https://www.antyradio.pl/news/zastrzelil-oprawce-swojego-syna-w-telewizji-na-zyw o-uniknal-wiezienia
https://en.wikipedia.org/wiki/Gary_Plauch%C3%A9

Nie wykluczałbym, że Grisham inspirował się również tą historią. W końcu powieść wydano w 1989 r. Nie mniej postawa sądu tkwi w tradycji amerykańskiej, gdzie "branie sprawy w swoje ręce" ma długą historię. Po uzyskaniu niepodległości obywatele Stanów byli zobowiązani do posiadania broni i ćwiczenia umiejętności strzeleckich. Poza szeryfami istnieli vigilanci, którzy wymierzali "sprawiedliwość" tam, gdzie władza państwa nie sięgała. Nie sądzę, aby w Europie Zachodniej coś takiego było tolerowane. Znany jest mi jedynie ze słyszenia podobny przypadek w PRL-u. Maltretowana wraz z dziećmi żona pijaka, po bezskutecznych próbach skarg na Milicji (podobno brat męża-oprawcy był komendantem posterunku i donosił mu o wszystkim), zdecydowała się na radykalne rozwiązanie. Wysłała dzieci do krewnych, a sama zabiła pijanego męża siekierą. Sąd po uznaniu winy odstąpił od wymierzenia kary i kobieta wyszła wolna. Ale wieś, która współczuła jej jako ofierze, nie udzielając żadnej pomocy, zmusiła ją do wyprowadzki.

no ale wiesz, to że usłyszał tą historię nie znaczy że musiało być jeden do jednego tak jak tam...

No ale wiesz trzeba było obrócić bohaterów zdarzenia akurat tak, by podpiąć łatkę rasizmu co nie? Bo rasizm czarnych wobec białych nie istnieje, co nie?

Oczywiście że istnieje, i jest dużo większy niż białych, ale nie o to mi chodziło, jaki sens jest się zastanawiać nad wyborami pisarzy czy reżyserów..mają tam jakieś swoje powody. Myślę że nawet jakby Hitler był 'Rzydem' to nie miałoby to większego wpływu na zabite przez niego miliony ludzi,..taki był plan twórczy pisarza i musimy to uszanować i przyjąć z dobrodziejstwem inwentarza.